آدری هپبورن سمبل مُد سال‌های متمادی است. از دهه‌ی 50 میلادی که او فعالیت جدی خودش در هالیوود را آغاز کرد، پدیده‌ای شد که از همان ابتدا معلوم بود تنها به سال‌های اوج حضور خود در هالیوود محدود نمی‌ماند. او با استایلی جذاب و به موقع خود حتی ساختارشکن، هنرمند دوست داشتنی‌ای شد که حتی امروزه هم تقلید از او، نه تنها در مُد بلکه در سبک زندگی افراد مختلف تاثیر گذار بود.
موهای کوتاه، ابروانی ضخیم، اندامی باریک و استایلی غیررسمی، هپبورن را تبدیل به ستاره‌ای کرد که زنان راحت‌تر از بقیه‌ی ستاره‌های هالیوودی زمان خود می‌توانستند خودشان را به شکل او در بیاوردند. در سال 1954 اولین بار در مجله‌ی ووگ در مورد او اینگونه نوشته شد: «تجسم جدید عموم از زن ایده‌آل». در طول سال‌های درخشش هپبورن در هالیوود، مجله‌ی ووگ و نسخه‌ی بریتانی آن بارها و بارها به این ستاره پرداخته است. او همیشه به عنوان یکی از چهره‌های محبوب و در عین حال مُد روز شناخته می‌شد.
استایل آدری به هیچ وجه محدود به زمان خودش نمی‌شد:شیک، زنانه و کلاسیک. در همان سال‌های درخشش آدری، استایل او الهام بخش طراحان بسیاری مانند اوبر دو، ژیوانشی و سالواتور فراگامو شد. حتی بسیاری از سلبریتی‌های دیگر -چه در گذشته و چه در حال- هم وفاداری به استایل آیکون خود یعنی آدری هپبورن را اذعان داشته‌اند. از جمله‌ی این افراد، جکی کندی، ویکتوریا بکهام، مری کیت و اشلی اولسن است. میراث مُد آدری بیش از نیم قرن (حدود 70 سال) است که به جا مانده و همین ارزش آن را به خوبی نشان می‌دهد.
مینیمال و جذاب
اگر فیلم‌های هپبورن را دنبال کرده باشید، برخلاف ستاره‌های هم دوره‌ی خود- مانند مرلین مونرو- که با آرایش‌های غلیظ‌تر، کفش‌هایی با پاشنه‌های بلند و لباس‌هایی بازتر جلوی دوربین و حتی در عکسهای خود دیده می‌شدند، او سادگی را چاشنی جذابیت ذاتی خود می‌کرد و همین شد که یکی از معصوم‌ترین ستاره‌های هالیوود تبدیل شد. او سبکی را پیش گرفت که خود واقعی‌اش را نمایش دهد. به خاطر همین است که می‌گویند هپبورن بیشتر ترندساز بود تا دنبال کننده‌ی آن.
پیراهن‌های گل گلی و با برش‌هایی ساده، صندل تخت، کلاه و عینک بزرگ، و فقط یک رژ لب قرمز. با همین ترکیبات ساده، آدری هم شبیه همه بود و هم شبیه هیچ کس نبود. آدری هپبورن با اعتماد به نفس تمام، فقط خودش بود و به چیزی که بعد زیبایی اهمیت می‌داد، راحتی و شاد بودنش بود. ممکن است شما هم جمله‌ی معروف او را خوانده‌اید که «زنان شاد زیباترین زن‌ها هستند.» همین جمله‌ی ساده، خلاصه‌ای از زندگی آدری است.
آدری هپبورن و ژیوانشی
بیشتر لباس‌های هیپبورن در سینما نتیجه‌ی هنر اوبر ژیوانشی، طراح مطرح مُد است. معروف ترین این لباس‌ها، پیراهن مشکی به ظاهر ساده اما رسمی و زیباست که او در فیلم «صبحانه در تیفانی» به تن کرد و تبدیل به نماد زن جذاب دهه‌ی 60 شد. اولین باری که قرار بر همکاری این دو با هم شد، بر سر فیلم سابرینا بود؛ دومین فیلم هیپبورن با شهرت جهانی. در آن زمان هیپبورن هنوز جای پای خود را در هالیوود محکم نکرده بود و ژیوانشی هم طراحی جویای نام بود. اما شروع این همکاری برای هردوی آنان نتیجه‌ی فوق‌العاده‌ای داشت و آنان را تا پایان عمر دوستان خوبی نگه داشت. البته به قدری تأثیر این دو بر یکدیگر زیاد بود که حتی یکی از اعضای آکادمی اسکار در این باره گفته: « ما نمی‌دانیم هیپبورن ژیوانشی را خلق کرد یا برعکس؟!»
چالش پوشیدن شلوار
زمانی که آدری در اوج شهرت خود بود، پوشیدن شلوار چندان برای خانم‌ها متداول نبود و حتی به چشم عموم خوشایند نمی‌آمد.مثلا اگر فیلم «تعطیلات رومی »را دیده باشید، در یکی از سکانس‌ها که آدری از سر ناچاری شلوار گریگوری پک را پوشیده، از اینکه شلوار به پا دیده شود خجالت می‌کشد! با این حال در زندگی واقعی، آدری بیشتر اوقات شلوار به تن می‌کرد و می‌گفت این نوع لباس پوشیدن احساس راحتی بیشتری به او می‌دهد. شلوارهایی که او می‌پوشید معمولا فاق بلند، مشکی و تا مچ پا بودند. وقتی که آدری پوشیدن شلوار مشکی فاق بلند و لوفرهای مشکی ساده را با تیشرت‌های جلو دکمه دار باب کرد، هنوز زنان در ترکیب دامن و کفش پاشنه بلند مانده بودند. به همین دلیل خیلی از متخصصان عرصه‌ی مُد، این استایل راحتی او را امضای کار شخصی اش می‌دانند.
کفش‌های تخت
از مهم‌ترین شاخصه‌های استایل آدری، کفش‌های باله و تخت است. در بیشتر عکسهای او، به خصوص آن‌هایی که در فضای باز هستند و لباس‌های غیر رسمی بر تن دارد، آدری با کفش باله‌ی تیره رنگ دیده می‌شود. حتی اگر به عکسهای مراسم‌های رسمی او هم نگاهی بیندازیم، می‌بینیم که کفش‌هایش تقریبا تخت است و در نهایت پاشنه‌ای کمتر از سه سانت دارد. معروف‌ترین کفشی که آدری به آن معروف است، لوفرهای مشکی‌ای است که در فیلم «Funny Face» به پادارد.
اکسسوری‌های خاص
چه 1950 باشد و چه دهه‌ی 80، آدری همیشه با این عینک‌های درشت دیده می‌شود. معمولا عینک‌های او شکل گربه‌ای داشتند. خیلی اوقات هم با این عینک‌های درشت یک روسری کوچک به سرش می‌بست که آرایش موهایش بهم نریزد. جکی کندی که استایل آیکون معروفی در تاریخ است، گفته بود که مرجع اصلی مُد او، آدری هپبورن است. حتی این استایل عینک بزرگ و روسری را بارها در عکسهای جکی کندی می‌توانیم ببینیم.
آدری هپبورن همیشه طیفی از انواع کلاه‌های مختلف را به عنوان اکسسوری در استایلش استفاده می‌کرد. از آوانگاردترین آن‌ها-مانند کلاهی که در فیلم “بانوی زیبای من” به سر داشت تا انواع عادی‌تر آن گرفته، همیشه در ترکیب زیبا و چشمنواز بودند. انتخاب‌های آدری در کلاه عالی بود و هیچوقت از اینکه در مُد ریسکی و مخاطره را متحمل شود، ترسی نداشت.
محقق : شیما بهروش
